Op vakantie naar Albufeira
Het overvolle plein in het oude centrum van Albufeira ademt hitte en nodigt uit tot nachtbraken. Onze jongste lijkt oneindig geboeid door de ijsjes etende massa, de gouden artiesten die poseren als standbeelden die ´zelfs niet knipperen met hun ogen´ en de gigantische posters van Ronaldo die trots uitblinken op iedere hoek van de straat. Onze oudste boeit op dit moment eigenlijk niks en dat hoort bij de leeftijd, zoals ze zelf zegt. Ik zie haar verlangend het steegje in kijken waar muziek vandaan komt. ‘Anders lopen we nog even langs die kant’, oppert ze. Maikel en ik lachen en volgen.
Muziek in het oude centrum van Albufeira
De muzikant die we al van een afstandje hoorden, blijkt fantastisch live te kunnen spelen. Medewerkers van de kroeg waar hij voor staat te spelen, hebben een headset en een podium geregeld voor het talent. Binnen 10 minuten ziet het zwart van de mensen in de smalle straat van het historisch centrum. De sfeer is heerlijk en opzwepend. Hit na hit knalt deze knapperd uit de microfoon en we genieten alle vier intens. Fayenne en ik dansen, Qian zit op de nek van Maikel en we zingen alle nummers mee. Wanneer het miniconcert op z´n einde loopt, zijn wij teleurgesteld. Ik weet precies wat Fayenne denkt en ik denk hetzelfde…..
Stappen in Albufeira
In een split second besluiten Maikel en ik dat Fayenne vanavond voor het eerst in haar leven op stap mag; met haar stiefmoeder als escort. De enorme trappenreeks die ons naar ons hotel brengt, lijkt normaal gesproken een behoorlijke opgave voor de puberbenen van Fayenne. Nu springt ze vol overgave over de stenen plateaus heen en binnen 10 minuten ligt haar volledige garderobe op mijn bed in onze hotelkamer. Outfits worden geswitcht, haren gekruld en toch weer gestijld, kauwgom in, parfum check en 1,5 uur later zijn we ‘ready to go’.
We beginnen, achteraf bekeken, aan de verkeerde kant van het centrum. We drinken een drankje in een discotheek en Fayenne laat mij door haar ogen meekijken naar de kleurrijke, bizarre taferelen. Waar ik proppers instinctief negeer, is zij onder de indruk van de uitnodigingen en aanbiedingen van gratis shotjes in ruil voor een bezoek aan hun club. We vragen rechts en links een beetje rond en inderdaad, we moeten in het andere gedeelte van het centrum zijn. Er staat een rij van ongeveer 50 mensen voor de taxi’s die je voor te veel geld naar de juiste plekken willen brengen. ‘Dat gaan we niet doen hoor, we lopen wel’, besluit Fayenne.
The Strip
Na 50 minuten, heuvel op, heuvel af, bereiken we de befaamde strip van Albufeira. Enigszins bezweet en stiekem al een beetje moe, sluiten we aan in de rij van de pinautomaat en ik zie de blauwe kijkers van Fayenne steeds groter worden. Met een open mond staart ze naar de twee dealers die hun ‘stuff’ verkopen om de hoek van de automaat en ik vraag me af of dit de juiste beslissing was. Fayenne mag de eerste kroeg uitkiezen en voordat we elkaar niet meer kunnen verstaan door de muziek roept ze nog ‘zeg maar niet dat je mijn stiefmoeder bent’. Shit, wie ben ik dan?
Fayenne wordt versierd
Dit bleek geen verkeerde vraag, want ik was even vergeten hoe de vleeskeuring op deze leeftijd verloopt. Fayenne wordt constant gecheckt, versierd en ik kan ze geen ongelijk geven. Ze danst, ze is prachtig en het lijkt of ze dit al jaren doet. Wanneer de hordes jongens die zich om haar heen begeven mij is het vizier krijgen, verloopt dat iedere keer op dezelfde manier: Ik word ook van top tot teen gescand en dan slaat de verwarring toe waar Fayenne en ik iedere keer om lachen. Ik ben, gelukkig, echt te jong om de moeder te zijn, maar toch zeker ook te oud voor de rol van vriendin of zus. Fayenne beslist uiteindelijk dat ik haar nicht ben en ik vind het prima.
Fayenne weet dat haar neef, Floran, ook op vakantie is in Albufeira en vanavond met zijn vrienden de straten onveilig maakt. Ik word hard uitgelachen wanneer ik voorstel hem een berichtje te sturen zodat we kunnen meeten: ‘Milou, dat is ‘so desperate’. Misschien checken we hem nog in club Heaven’. Ik knik en doe alsof ik niet schrik van het feit dat onze dochter weet hoe de grootste club van Albufeira heet. Ze lacht, ze danst, ze geniet en ik ben zo ontzettend trots op haar. Ondertussen geef ik iedere jongen die naar haar billen kijkt de meest verwoestende blik die ik in me heb en ik hoop dat Fayenne het niet door heeft.
Club Heaven in Albufeira
Het moment is daar; we staan in de rij voor club ‘Heaven’. De stress slaat toe bij Fayenne omdat ze geen ID bij zich heeft waarop staat dat ze al 18 jaar is. Ik probeer haar te kalmeren en vertel haar dat het deurbeleid in een badplaats als deze niet gaat om leeftijd, maar dat er gescreend worden op hele andere zaken. De zorgen waren inderdaad voor niks en ik zie dat dit het moment is waarop ze gewacht heeft. Ze wordt geen seconde met rust gelaten, maar zij doet wat zij wil. Ze drinkt, gelukkig met mate, en ze danst. Ze kletst en ze ontvangt complimenten. Het mooiste is dat ze dit allemaal met mij deelt. Ik zoom denkbeeldig uit en ik kijk naar haar. Haar blonde haar danst onder de discobol van club ‘Heaven’ en ik zie dat ze gebaart naar de dj. Wanneer ‘haar nummer’ komt, is de dansvloer niet meer veilig. Ze maakt iedere jongen nog gekker door haar dansmoves te tonen aan heel Albufeira.
Waar wij dachten dat het verstandig zou zijn Fayenne gefaseerd kennis te laten maken met de grote, boze wereld van drank en drugs, wordt mij deze avond iets heel anders duidelijk. Fayenne rent naar de volwassenheid toe en is heel goed in staat haar eigen keuzes te maken. O ja, en de gedachte dat we haar thuis nog van het stappen kunnen weerhouden, laat ik na vanavond volledig varen, want ‘we’re in Heaven’.
Op zoek naar tips voor een vakantie naar Portugal met kinderen? Klik dan hier!
4 thoughts on “Reisverhaal Portugal – ´We´re in heaven´”
Wat een prachtig verhaal!
Dankjewel!
Wat onwijs leuk geschreven Milou en zo herkenbaar naar mijn eerste eigen stapavond destijds in het buitenland. “Ondertussen geef ik iedere jongen die naar haar billen kijkt de meest verwoestende blik die ik in me heb” fantastisch gewoon!