Op vakantie naar Frankrijk
Fréjus 2000. Met tegenin belandden we met ons gezin in Zuid-Frankrijk voor onze zomervakantie. Met tegenzin omdat ‘er in Frankrijk te veel Fransen wonen’, quote van mijn ouders, en Italië nu eenmaal ons lievelingsland is. Ik was toen 12 jaar oud en de relatie met mijn zusje was in die fase vooral gestoeld op goed onderhandelen. Voor wat, hoort wat! En dat was in Frankrijk niet anders: Esmée zou met mij deelnemen aan een workshop ’tapdance’ op de camping en in ruil daarvoor zouden we samen paardrijden door de bossen. Neem hierbij in ogenschouw dat paarden en ik nu niet bepaald een ‘match made in heaven’ zijn. Maar; afspraak is afspraak. Na de dansles laat ik me op het paard hijsen. De paniek slaat al lichtelijk toe wanneer aan mij de grootste hengst wordt toebedeeld. Zo verlegen als Esmée in het dagelijks leven is, zo rebels is ze op een paard.
Paardrijden in het buitenland
Mijn ouders maken vol trots een video van het oefenen in de bak en mijn gezicht op die video is witter dan sneeuw. Ik vond het vreselijk! Ik laat me als een zoutzak op Black Beauty vervoeren, maar daar was dan ook alles mee gezegd. De onrust bereikt een hoogtepunt wanneer de enthousiaste, Franse ruiters tikjes op de billen van de paarden uitdelen en ‘Oleeeee’ roepen. Voor de makke beestjes is dit overduidelijk een hoogtepuntje en in een misselijkmakend tempo schieten de Franse bossen aan mij voorbij. Gelukkig allemaal vastgelegd op video waar ik tot op de dag van vandaag mee gepest word natuurlijk…..
Reizen naar Costa Rica
Costa Rica 2017. Met een historie van cowboys en rangers wordt een aantal plekken in Costa Rica bestempeld als ‘perfecte paardrijd-plekken’ door de Lonely Planet. 17 jaar na mijn traumatische ervaring in Fréjus en vele volwassen jaren later, boeken wij een tocht door de ongerepte natuur: paardrijden in Costa Rica! Diego, onze gids, legt uit dat deze paarden al jaren met toeristen werken en zij hem volgen, waar hij ook gaat. Wij hoeven niets te doen, behalve te genieten. Pura Vida!
Mijn paardje, Colorado, lijkt er niet zoveel zin in te hebben vandaag. Hij luistert niet zo goed en probeert de teugels af te schudden. Ik heb echter gehoord dat je het verst komt door geduldig te zijn en paarden vertrouwen te geven. Ik aai, ik praat tegen Colorado en ik bemoedig. Wanneer we dan echt willen vertrekken, lopen inderdaad alle paarden naar rechts, achter Diego aan; behalve Colorado. Met een vlotte draf marcheert hij links de bak uit, de velden in. Diego is er als de kippen bij en trekt ons op het juiste pad, letterlijk. Oké, zeg ik tegen mezelf, trek je er niks van aan; het zijn slechts opstartproblemen.
Dansen of paardrijden?
Enkele honderden meters verder vindt Colorado de plantjes veel te interessant en hobbelt hij er in een behoorlijk tempo vandoor. Diego gilt: ‘Control your horse, he’s friendly’. Really? Control the horse? Hoe dan? Bovendien vind ik Colorado ook niet onsympathiek, maar hij heeft duidelijk andere plannen vandaag! Wanneer Colorado zijn tempo nog meer verhoogt, gooi ik mezelf, met een behoorlijke zwier, van het paard af. Mijn cap eindigt op mijn neus, mijn billen in de berm en met een half oog zie ik Maikel in lachen uitbarsten. ‘Kom op schat, even doorzetten. Komt echt goed!’
Nou vooruit dan; ik klim voor de derde keer op Colorado en Maikel is ervan overtuigd dat het deze keer goed zal gaan en filmt. En inderdaad, het gaat goed, hij is rustig. Dan komt er een hoge bergtop in zicht, zijn oren staan nu spits op zijn bruine hoofd en Colorado vertrekt in de vijfde versnelling, met mij erbij, naar boven. Ik roep ‘Diiieeegooooo’ en na een paar seconde is slechts nog een schim van ons zichtbaar. En zo hebben we een tweede video die aantoont dat ik het beter bij dansen kan houden…..
Op zoek naar nog meer spannende reisverhalen? Klik dan hier!
