Vakantietradities.....
Dronken toerist of Spaanse autodief; dat is de strekking van dit verhaal. Heb jij dat ook? Gekke tradities in jouw familie? Wij hebben er niet zo veel, Maikel en ik, maar wel een paar hele leuke. Eén daarvan is de traditie dat Maikel ongenadig veel cocktails drinkt op de eerste avond van onze reis of op vakantie. Ik maak vervolgens filmpje na filmpje waar ik hem later mee pest natuurlijk. Veel meer lol beleef ik aan het direct delen van dit beeldmateriaal met de familie in Nederland.
Tijdens onze trip naar Ibiza in 2016 verloopt het niet anders. Zo rond het middaguur vestigen we ons aan het zwembad en laten we het vakantiegevoel onze aderen binnenstromen. Omdat we zo opgetogen zijn, praten we honderduit tegen andere hotelgasten. Het verblijf in een wit resort op een berg maakt ons blij. We hebben onszelf 14 dagen de tijd gegeven dit paradijselijke eiland uit te kammen. Maikel is zeer flexibel als het op alcohol aankomt en neemt van iedereen gewillig drankjes aan. Van ´Rum & Coke´ tot ´Sex on the beach´ en van ´Mojito’ tot ‘Cosmopolitan’; hij drinkt het als water…..
Een kamer in Ibiza stijl
Ik schat in dat hij tot ongeveer 17.00 uur wakker zal kunnen blijven. Door een enorm geestig groepje Amsterdammers wordt dat opgerekt naar 18.00 uur; chapeau! Enigszins giechelend geeft hij aan dat hij ‘even op bed wil gaan liggen’ en ik weet natuurlijk hoe laat het is. De enorm klim naar onze pittoreske kamer blijkt een uitdaging en mijn media opslag vult zich met hilarische herinneringen. Maikel danst, Maikel rolt en Maikel zingt. Zalig, tradities.
Onze kamer is alles wat je hoopt van een Ibizaans onderkomen. De witte gordijnen wapperen over het balkon naar buiten, het uitzicht is adembenemend, de muren zijn ruw gestuct en de dromenvangers fleuren de kamer op. Wanneer wij de voor de tweede keer die dag onze kamer binnen komen rollen, heeft Maikel enkel nog oog voor het bed en de wc. Hij verplaatst zich de komende twee uur tussen deze twee plekken en ik bewaak hem als een trouwe waakhond. Hij kan er nog steeds om lachen, dus ik heb nog goede hoop op het voortzetten van de avond in het centrum van de hoofdstad.
Ik ben te optimistisch. Maikel heeft zich om 20.00 uur volledig overgegeven aan de nacht en ik heb mijn eerst boek al uit. Mijn maag knort en hongerig ga ik op zoek naar eten, in mijn uppie. Ik raak al snel lichtelijke geïrriteerd omdat ik, natuurlijk, verdwaal. Uiteindelijk werk ik in het restaurant van het resort een heerlijk stukje vlees, frietjes en salade naar binnen en begin aan de klim terug omhoog. Deze nacht even doorbijten en morgen begint onze ontdekkingstocht dan echt!
Een auto huren op Ibiza
Dat hoort ook bij de traditie; geen katers toegestaan. En dat moet gezegd worden; ook aan die traditie houdt Maikel zich keurig. We blikken terug op een geslaagde, gezellige avond en stippelen onze route voor de dag uit. De kaart van Ibiza ligt nog in de auto en om Maikel te ontzien loop ik de tientallen heuvels op en af om de kaart te halen. Ik kom bij onze huurauto aan, klik nietsvermoedend op ‘open’ en er gebeurt niks. Ik hoor de sleutel klikken, maar de auto blijft zo gesloten als een oester. Ik krijg het steeds warmer; ik slik de spanning door. Ik bekijk deur voor deur, dan het slot en ik zie wat vervormingen. Zou er tijdens onze eerste, dronken nacht ingebroken zijn? De sleutel past niet goed in het slot en wat ik ook probeer, de auto gaat echt niet open.
Uitgeput van de heuvels, kom ik onze kamer weer binnen en ik leg hijgend aan Maikel uit wat er is gebeurd. Hij loopt direct mee en ik zie hem dezelfde pogingen ondernemen als ik, allemaal zonder resultaat. Ik weet dat we beiden de stem van de verhuurder in ons hoofd horen over hoeveel diefstallen plaatsvinden op Ibiza, hoe voorzichtig je moet zijn en hoe hoog de boete is als er schade is aan de auto. We zijn twee zwetende toeristen die als idioten om de auto heen lopen. Na een uur besluiten we het verhuurdersbedrijf te bellen om ons te bellen; dan maar met de billen bloot.
Maar weer een Mojito bestellen?
Binnen een kwartier staan er twee Spaanse monteurs bij onze Fiat Panda, inclusief een takelwagen voor het geval dat. Ze klikken ook, stoppen, net als wij, de sleutel tevergeefs in het slot en grinniken dan naar elkaar. Wij zien er ongetwijfeld als twee verhitte malloten uit die de twee alleswetende monteurs aanstaren. ‘You are hilarious; I’m guessing this is your key from your Fiat in the Netherlands and that the right key is still in your room’. O MIJN GOD! Hoe stom….. De monteurs barsten in lachen uit en wij volgen. Voldoende reden om maar weer eens een Mojito te bestellen, nietwaar?
Op zoek naar tips over reizen met kinderen naar Alicante? Klik dan hier!
1 thought on “‘Dronken toerist of Spaanse autodief?’ – Reisverhaal Ibiza”
Heel leuk!